بولوتوث های صداسیمایی و جامعه بی اخلاق ما
بولوتوث هایی که با عنوان «سوتی های مصاحبه صداوسیما بامردم حومه تهران» پخش شده بازهم لایه هایی پنهان از جامعه مارا آشکار ساخت، بولوتوث هایی که تاپیش ازین بی اخلاقی جامعه و تجاوز به خصوصی ترین حریم های شهروندان را عیان میکرد اینبار:
1) نشان داد که حتی مجموعه حاکمیت مقتدر نیز از بی اخلاقی های موجود در جامعه ما مصون نیست، تمام اعضای جامعه ایرانی اعم از عادی و منتفذ امکان دارد قربانی جامعه ی بی اخلاق ما شوند، حتی آرشیو یک سازمان رسمی با حفاظت های امنیتی نیز از دست ها و نگاه های جامعه بی اخلاق ایرانی امنیت ندارد، کارکنان صداوسیما که برای استخدام دراین سازمان ایدئولوژیک گزینش های متعددی را سپری میکنند گویا اخلاقیات هیچگاه برایشان مهم نبوده است، اخلاق در ایدئولوژی صداوسیما تعریف دیگری دارد. صداوسیمای بی اخلاق ما خود نیز طعمه ی بی اخلاقی هایی شد که بارها بدان دامن زده است.
2) پاسخ ها و واکنش های شرطی مردم در قبال سوالات و دوربین صداسیما نیز قابل توجه است، میکروفون صداسیما برای مردم مصاحبه شونده محرکی است که پاسخی شرطی به همراه دارد: «بسم الله الرحمن الرحیم باعرض سلام و خسته نباشید خدمت شما و تسلیت ایام فاطمیه و هتک حرمت حرمین شریفین عسگریین... ، تمام ایران یعنی اکثرا اصلا باید رای بدیم چون ایرانی هستیم وظیفمونه رای بدیم... ، وظیفه سرنوشت کشور خیلی ارزش داره، مردم ما مردم خوبی هستن خیلی آدم خوبی هستن خوبی ازخودتون نباشه، سلام عرض میکنم خدمت حضارمحترم آقاشهرام حاج آقا اینا... ». پاسخ ها نه ازآن خود مردم و برآمده از اندیشه ی خودشان بلکه واکنش هایی است شرطی شده.
3) در بولوتوث ها تاکید میشود که این سخنان احمقانه را مردم حومه تهران زده اند نه پایتخت نشینان متمدن. بولوتوث ها مضحکه ای است که تهرانی ها در جامعه پراکنده اند تا تهرانیت خود را ازین شهرستانی ها و دهاتی های منتسب به تهران متمایز کنند. هویت تهرانی خود را شکل دهند و از موقعیتی فرادست به شهرستانی ها فخرفروشی کنند.
قرن هاست که تهران به قیمت فقر و عقب ماندگی سایرشهرهای ایران فربه تر و افراشته تر میشود و سیاست، اقتصاد و فرهنگ آشفته ی خود را بر شهرهای کهن ایران تحمیل میکند.
هژمونی تهرانی چندان هم بارضایت شهرستانی همراه نبوده است، تهرانی بودن برای شهرستانی ها یعنی متمول بودن، یعنی کسی که بسیاری از امکانات کشور را غصب کرده و در هر تعطیلی ای برای تفریح و نابودی فرهنگ و محیط زیست شهرستان ها بدان ها یورش میبرد، تهرانی برای شهرستانی یعنی کسی که باید کالاها را چندین برابر قیمت واقعی به او فروخت. و در مقابل شهرستانی هم برای تهرانی یعنی ساده دل (بیان محترمانه احمق)، لهجه ی خنده دار، سوژه ی برنامه های طنز رادیو تلویزیون. یعنی کسی که شهرستانی نه هموطن او بلکه فقط خدمتکار و سرایدار ویلاها و خانه های مجلل اوست.
