جامعه شناسی سیاسی دستشویی
چندی است که شیرهای دستشویی های برادران دانشکده انسانی توسط فرد یا افرادی بطورکامل خم و شکسته شده اند بگونه ای که مجموعه هشت تایی دستشویی ضلع شمالی دیگر قابل استفاده نیست و دربش قفل شده است و دستشویی ضلع جنوبی نیز تنها با یک دستشویی سالم به سرویس دهی می پردازد!
شاید تخریب دستشویی در جامعه ی ما امری طبیعی و روزمره محسوب شود ولی نگاهی غیرعادتی اینگونه خرابکاری در دستشویی را حاوی پیام ها و معانی هشداردهنده ای میداند که تامل درباره ی آنها می تواند نشانه هایی از چیزی بدست دهد که در زیر پوستین این دانشگاه و جامعه جریان دارد.
یکم- خرده فرهنگی وجود دارد که شاید آشکارا به چشم نیاید و براحتی قابل تشخیص نباشد اما حیات دارد و گهگاه بروزی می یابد، چیزی در برابر این نظم اجتماعی مسلط با سرسختی و نوعی لج بازی مقاومت می کند و حاضر نیست این شرایط، هنجارها و ارزش ها را بپذیرد، این خرده فرهنگ سرکوب شده مستعد تبدیل شدن به ضدفرهنگ است.
سیطره نظم اجتماعی در جامعه، اقلیتی را به واکنش و اعتراض واداشته است، لایه هایی که حاضر نیستند تمام هنجارهای این نظم را بپذیرند و توسط همین سیستم رانده و یا به سکوت اجباری فراخوانده شده اند. این خرده فرهنگ ها محلی برای بیان علنی و قانونی خود ندارند، جایی در چارچوب تعریف شده ی جامعه برایشان درنظر گرفته نشده و سیستم چیزی به عنوان حق حیات در این جامعه برایشان قائل نیست به همبن دلیل دستشویی از معدود مکان هایی است که می توانند در آنجا وجودشان را اثبات کنند و اعلام موجودیت کنند.
دوم- دستشویی جایی است که فرد در آن بیشترین و بالاترین میزان آزادی و رهایی از کنترل ها و نظارت سیستم را دارد. نوشتارهای حک شده بر دستشویی ها نمود دیگری از تفاوت این مکان کوچک با دیگر مکان هاست. درها و دیوارهای تمام دستشویی های عمومی جامعه ی ایرانی آکنده از جملات و پیام های ممنوعه ی سیاسی-جنسی است که بیان آنها در دیگر مکان ها ناممکن است اما در فضای کوچک ولی آزاد دستشویی های عمومی افراد مقصود خود را بدون هرگونه محدودیت و سانسوری می نویسند و ازین طریق فضای گفتمانی در داخل دستشویی به راه می اندازند، بسیارند کسانی که پشت سرهم وارد دستشویی می شوند و بعد از خواندن نوشته های پیشین پاسخی یا موردی دیگر بدان ها اضافه می کنند تا گفتگو در دستشویی تداوم یابد.
دستشویی محلی برای مواجه با واقعیت های پنهان جامعه است که برای لحظاتی فرد با حضور در آن در محیطی غیرعادتی قرار میگیرد تا فارغ از تمام سانسورها و تحمیل های جامعه ببیند، فکر کند، سخن بگوید، تابوها را بشکند و امیال و آرزوهای سرکوب شده خود را عیان سازد.
وجود اعمال تخریبی و نوشته هایی با مضامین ممنوعه در دستشویی ها دال بر نارضایتی از فضای سیاسی- اجتماعی جامعه است که باعث میشود چنین رفتاری در آنجا رخ دهد، ممنوعیت در بیرون باعث جلوه گری رفتارهای اعتراضی در دستشویی ها میشود.
هدف از تخریب و نوشتن در مکان هایی چون دستشویی به نوعی مقاومت در برابر چارچوب های رسمی و سیستم متصلب اجتماعی است.
