در ستایش دو دیوانه!

[منتشر شده در روزنامه بهار و سایت بهار نیوز]

کنسرت مشترک عالیم قاسم‌اف و پرواز همای با عنوان «جنجال دو دیوانه» 19 و 20 اسفند 1395 در تالار وزارت کشور برگزار شد. کنسرتی که باید آنرا امری فراتر از یک کار هنری صرف دانست. ‌ترکیب خلاقیت و نوآوری همای با تجربه و مهارت عالیم قاسم‌اف اثر بدیعی خلاق کرد که می‌توان آن را از نمونه‌های والای پیوند فرهنگی ایران و آذربایجان دانست. عالیم قاسم‌اف تقریبا همه ساله در شهرهای مختلف ایران کنسرت‌هایی دارد ولی بدون شک اجرای مشترک او با همای متفاوت از تمامی کارهای قبلی او بود.

همخوانی عالیم و هما هویت و صدای جدیدی پدید آورده بود که در هنر انفرادی آنها به سختی می‌توان آن‌ر‌‌ا یافت. اگر سیاست‌ورزان و غرض‌ورزان بگذارند هنرمندانی چون عالیم و هما بهتر می‌توانند نسبت و تعامل بین هویت‌های فرهنگی مختلف را تنظیم کنند. کنسرت خوب «جنجال دو دیوانه» بیش از همه مدیون ابتکار و جسارت پروزا همای است که ساختارشکنی چون عالیم قاسم‌اف را توانسته بود در سبکی خلاقانه و بدیع همراه کند. همدلی عالیم و هما در خواندن، هماهنگی خوب سازها در نواختن و‌ترجمه‌های خوب شعرها به‌ترکی و فارسی شبی ماندگار رقم زد. هما با هنرمندی امروزش نشان داد که بسیار خوش آتیه است، فقط باید دعا کرد گزندگی شعرهایش او را هم به سرنوشت محسن نامجو و بسیاری دیگر از هنرمندان دچار نکند، رفتن از ایران یعنی رفتن از دنیا، یعنی مرگ مولف.

عالیم هم نشان داد علی‌رغم آوازه جهانی و استادی تام و کمالش متواضعانه حاضر است در سبک ابتکاری جوانی چون هما همراهی و همدلی کند و اسیر غروری که مانع همکاری مشترک بسیاری از بزرگان موسیقی با یکدیگر است نشود. این کنسرت یادآور اپرای عروسکی لیلی و مجنون بهروز غریب‌پور در سال 1392 بود، بهروز غریب‌پورِ کُرد با هنرمندی یکی از شاهکارهای ادبیات فارسی را با موسیقی و صدای‌ترکی عاریف بابایف و زینب خانلار‌اُوا‌ترکیب کرده بود و اثری آفریده بود که نشان از هم‌افزایی فرهنگ‌های مختلف تمدن ایران داشت.

آثاری از این دست، خانواده کامکارها و بسیاری هنرمندان دیگر از اقوام مختلف ایرانی سفیران و نمایندگان شایسته‌تری برای بازنمایی فرهنگ قومی و هویتی ایران هستند که به خوبی ملی و محلی بودن را در کنار هم ارائه می‌کنند.اگر در دیپلماسی فرهنگی کشور اندکی خرد وجود داشته باشد با فراهم ساختن شرایط اجرای همین دو اثر ارزشمند و آثار مشابه آن در دامنه‌جغرافیایی ایران فرهنگی؛ می‌توان به حضور فرهنگی ایران در عرصه جهانی بیشتر امید داشت. همچنین صداوسیما نیز به جای پخش برنامه‌های تفرقه‌افکنانه با روی آوردن به چنین آثار فاخری می‌تواند به بازگرداندن آبروی نداشته‌اش و جلب اعتماد مردم ایران امیدوار باشد.